بسته بندی معنادار و مشخص کننده محصول غذایی و برند با مکانیزه کردن چاپ و تولید کاغذ در قرن نوزدهم آغاز شد. در طول دهه ها، طراحی گرافیک پیچیده تر و پیچیده تر شده است. شکل، رنگ ها و تایپوگرافی در نوع خود به عنوان یک کد عمل می کند که به مصرف کننده هشدار می دهد، جذب می کند و با آن ارتباط برقرار می کند: یک محصول برای بازار لوکس طراحی مشابهی با یک محصول برای بودجه های متوسط نخواهد داشت.

اختراع ماشین کاغذ و مکانیزه کردن چاپ لیتوگرافی چهره بسته بندی مواد غذایی را در قرن نوزدهم تغییر داد. در انگلستان ویکتوریایی، بسته‌بندی شروع به استفاده از رنگ کرد و تصاویری که قبلاً گرافیک طبقه بالا را تقلید می‌کردند، سعی داشتند طبقه کارگر جوان را به خود جذب کنند.

طراحی، چاپ و بسته بندی گیلاس گالری

تایپوگرافی جدید از حروف چاپی کتاب متمایز شد و تخیلی تر شد. بسته بندی به تدریج تبدیل به یک رسانه تبلیغاتی شد. چاپگرها کاتالوگ هایی را در قالب های تصویری مختلف در اختیار تولیدکنندگان بسته بندی قرار می دهند.

این الگوها بر روی مواد مختلف مانند ورق های قلع با شکافی که نام محصول و تولید کننده در آن اضافه شده بود از قبل چاپ می شد و در نتیجه فرآیند ساخت را ساده می کرد. با وجود پیشرفت‌های فنی، اشکال استاندارد بسته‌بندی همچنان بر بازار حاکم است زیرا فشرده، ارزان و سریع تولید می‌شوند. با این حال، با استفاده از دستور زبان بصری بر روی تخیل جمعی و در جایی که هیچ چیز به شانس واگذار نمی شود، به تصاویر و متونی که معنا و هویت محصول را منتقل می کنند، توجه ویژه ای می شود.

بسته بندی مدرن به عنوان یک نشانه به تنهایی از نشانه شناسی - علم نشانه ها - در سپیده دم قرن بیستم پدیدار شد.

جهانی شدن برندها معمولا به این معناست که آنها معمولاً از بسته بندی یکسانی در کل جهان استفاده می کنند. با این حال، کدهای غذایی و نمادین از فرهنگی به فرهنگ دیگر متفاوت است، و برندها را مجبور می کند که «جهانی» (هم جهانی و هم محلی) فکر کنند تا در عین انطباق با عادات غذایی محلی، در سطح جهانی قابل تشخیص باشند.

طراحی، چاپ و بسته بندی گیلاس گالری

از سوی دیگر، فراتر از انتخاب رنگ و تایپوگرافی، برخی از تولیدکنندگان با انتخاب بسته بندی غیرمنتظره و متمایز به عنوان وسیله ای برای به روز رسانی تصویر محصول، حتی اگر محتویات آن بدون تغییر باقی بماند، از کدهای سنتی بسته بندی استاندارد منحرف می شوند.